طالبان دشمنان کار، کرامت و انسانیت در افغانستان

در روز جهانی کارگر، آن‌چه در افغانستان جریان دارد نه پاسداشت کار که تحقیر، سرکوب و بهره‌کشی است. طالبان با اعمال سیاست‌های واپس‌گرایانه، نه تنها زنان را از حق آموزش و کار محروم کرده‌اند، بلکه فضای جامعه را به اردوگاهی زن‌ستیزانه بدل کرده‌اند که در آن، کرامت انسانی به بهای مطلق اطاعت نابود می‌شود.

دیده‌بان حقوق بشر در گزارشی تازه می‌گوید که مأموران امر به معروف و نهی از منکر طالبان، زنان شاغل را آزار می‌دهند و گاه بازداشت می‌کنند. 

شمار اندکی از زنانی که جرأت می‌کنند برای کار از خانه بیرون شوند، هدف بازپرسی و تهدید قرار می‌گیرند. فرصت‌های شغلی رسمی برای زنان تقریباً به صفر رسیده، و بستن سالن‌های آرایش، شغل بیش از ۶۰ هزار زن را نابود کرده است.
اما ماجرا به همین‌جا ختم نمی‌شود.

منابع محلی در مناطق مرکزی کشور به خبرگزاری جمهور فاش کرده‌اند که افزون بر این سرکوب سیستماتیک، زنان نیازمند با تهدیدی هولناک‌تر روبه‌رو هستند: بهره‌کشی جنسی توسط مقام‌های محلی طالبان و کارمندان موسسات کمک‌رسان همسو با این گروه. 

این منابع می‌گویند که اگر نهادهای بین‌المللی خواهان تحقیق در این زمینه باشند، اسناد و شواهدی مستند برای اثبات این جنایات در اختیار دارند.

همچنین گزارش‌هایی از فساد سازمان‌یافته در نهادهای بین‌المللی فعال در کشور به گوش می‌رسد؛ جایی که برخی از ملاهای بلندپایه، قراردادها را به اقارب خود سپرده‌اند و بستگان بی‌سوادشان را در سمت‌های مهم گماشته‌اند. 

این هم‌دستی سازمان‌های بین‌المللی با سیستم تبعیض و فساد طالبان، لکه ننگی است بر پیشانی نهادهای مدعی عدالت و انسان‌دوستی.

از سویی دیگر، خانواده‌های نیازمند به خبرگزاری جمهور گفته‌اند که کمک‌های بشری از سوی طالبان، مقام‌های محلی این گروه و افراد زورمند حیف‌ومیل می‌شود و کمتر به دست مستحقان واقعی می‌رسد. 

این کمک‌ها، به جای اینکه نجات‌بخش باشند، به ابزار معامله، باج‌گیری و فساد تبدیل شده‌اند.

وضعیت کارگران نیز فاجعه‌بار است. دو کارگر بامیانی در گفتگو با خبرگزاری جمهور می‌گویند که درآمد ماهانه‌شان بین ۷۰۰ تا ۱۰۰۰ افغانی است، آن‌هم در حالی که مسئول تأمین معیشت خانواده‌هایی ۸ تا ۱۱ نفری‌اند. 

این کارگران هشدار داده‌اند که اگر این حکومت یک سال دیگر ادامه یابد، بامیان و مناطق مرکزی به گورستان زنده‌گان نیازمند مبدل خواهد شد.

افغانستان امروز، زیر سلطه طالبان و در سایه هم‌دستی نهادهای فاسد بین‌المللی، به سوی پرتگاهی پیش می‌رود که در آن، کار، عدالت، کرامت و زندگی بی‌صدا دفن می‌شوند.

چه کسی مسئول ایستادن در برابر این فاجعه است؟ و جهان تا کی می‌خواهد تنها نظاره‌گر باشد؟

خبرگزاری جمهور- کابل