مردم ایران راجع به اخراج افغانی ها چه می گویند؟

با تشدید اخراج مهاجرین افغانستانی از ایران، خبرگزاری جمهور، دو گزارش و تحلیل راجع به این روند منتشر کرد.
 http://www.jomhornews.com/fa/news/183521/
http://www.jomhornews.com/fa/article/183564/
 ذیل این دو مضمون، کامنت ها و پیام های بی شماری دریافت کردیم. بخشی از پیامها را نشر کردیم و صدها پیام که حاوی اهانت های غیرقابل نشر از جانب مخاطبان ایرانی و افغانستانی بود را منتشر نکردیم. اغلب کامنت ها حاوی حمایت از اخراج مهاجرین افغانستانی بود که نشان می دهد افزایش غیرقابل کتمان مهاجرین در ایران، خُلق بخشی از جامعه میزبان را تنگ کرده است.

محورهای اعتراضی مخالفان حضور مهاجرین افغانستانی در ایران را موارد ذیل تشکیل می دهند:
* جمعیت افغانستانی ها در ایران زیاد شده است. خانواده های افغانی پرجمعیت هستند، زاد و ولد در میان افغانها بالاست، به همین تناسب، مصارف روزانه آنها زیاد است به نحوی که حضور افغانها در نانوایی ها توأم با خرید زیاد نان در مقابل تقاضای کم ایرانی ها موجب اعتراض است. حضور افغانها در صفوف نانوایی ها و وسایل نقلیه شهری خوشایند برخی از جماعت شهری ایران نیست.

* بیکاری در ایران زیاد است و افغانستانی ها فرصت های شغلی را از کارگران ایرانی گرفته اند، کار ارزان برای کارفرماهای ایرانی نرخ دستمزد کارگران را کاهش داده و درآمد طبقه کارگر ایرانی را کاسته است.

* افغانی ها از یارانه ها یا سوبسیدهای خاموش استفاده می کنند که از جیب مردم ایران می رود. این سوبسیدها در حوزه نان، مواد خوراکی، آب شهری، برق و گاز منازل و... می باشد که اگر با قیمت آزاد محاسبه شود، هزینه های سنگینی متوجه مصرف کنندگان می کند.

* به دلیل هجوم موج جدید مهاجرین، افزایش کرایه و رهن و قیمت مسکن؛ عرصه را برای کرایه نشینان ایرانی بسیار تنگ تر کرده است

* مهاجرت غیرقانونی افغانها برای میزبانها قابل پذیرش نیست. ادعا و اتهام جاسوسی به مهاجرین در جریان جنگ 12 روزه با اسرائیل، اتهام اعمال خرابکارانه، انجام بزهکاری های اجتماعی و... از جمله تهمت هایی است که به جامعه مهاجر زده شده است.

* حضور طویل المدت مهاجرین افغانستانی در ایران برخی ها از جامعه میزبان را شاکی کرده است. آنها از موج های جدید مهاجرین ابراز نگرانی دارند. روند پیوسته و لاینقطع مهاجرت ها از افغانستان به ایران را نمی پذیرند.

* برخی نیز انتقاد می کنند که نخبگان و سرمایه داران افغانستانی معمولا به اروپا و غرب می روند و جامعه فقیر و کم بضاعت افغانستان راهی ایران می شوند. یعنی سرمایه آنها بیشتر به سایر کشورها می رود. میزان افراد بیسواد در میان مهاجرین نسبت به جامعه میزبان بسیار زیاد است.

* اما در کنار اینها برخی از کاربران ایرانی انتقادهایی از این دست به جامعه مهاجر افغانستانی دارند که: چرا افغانی ها از دست طالبان فرار کرده اند؟ چرا با مشکلات شان مبارزه نمی کنند؟ چرا افغانها مثل مردم ایران باهم اتحاد ندارند؟ چرا با این همه نیروی کار، کشور خودشان (افغانستان) را آباد نمی کنند؟ این همه ساختمان و سازه ها را که در ایران ساختید چرا در کشور خودتان نمی سازید؟

* همچنین کاربران ایرانی با اشاره به مصارف بالای جامعه مهاجر در ایران از اینکه طالبان حقابه ایران را در قبال این همه هزینه های مهاجرین افغان بر ایران، نمی دهند شدیدا انتقاد دارند. آنها ضمن انتقاد از طرف افغانستانی(طالبان) در مورد انسداد مسیر آب های افغانستان به سمت ایران، معتقدند که اگر روزی مهاجرت معکوس اتفاق بیفتد قطعا افغانستانی ها حاضر به پذیرش مردم ایران نخواهند بود.
 
موارد فوق الذکر در کنار برخی دیگر از مسائل مطروحه، شاکله انتقاد کاربران جامعه میزبان را تشکیل می دهند. برخی از این نقدها درست هستند. میزان زاد و ولد در میان افغانستانی ها که صدای اعتراض برخی از ایرانی ها را در آورده است، واقعا زیاد و غیرقابل دفاع است. خانواده های ایرانی جمعیت اندکی دارند و نظر به همین مسئله، به پرورش و تعلیم فرزندان شان می رسند. میانگین اعضای هر خانواده افغانستانی نسبت به میانگین اعضای خانواده ایرانی خیلی بیشتر است. افزایش جمعیت شهری با حضور مهاجرین طبعا بر نرخ کالا و اجاره مسکن تأثیر می گذارد و نرخ بیکاری را افزایش می دهد.

باید منصفانه بپذیریم که پس از ایجاد موج جدید مهاجرت حاصل از حاکمیت طالبان بر افغانستان، مهاجرین جدیدالورود برخی از هنجارهای اجتماعی و فرهنگی را در کشور میزبان رعایت نکردند. حضور پرتعداد و گروهیِ جوانهای افغان با البسه و شمایل افغانی در پارکها و مراکز تفریحی ایران که معمولا محل حضور خانواده های ایرانی است حساسیت ایجاد کرد و بازخورد خیلی بدی برای افغانستانی ها داشت. عدم رعایت اخلاق و عفت کلامی این جوان ها در معابر عمومی، موجب رنجش خیلی از خانواده های ایرانی شد. ورود جمعی از مهاجرین با ارزهای دالری بر حوزه مسکن و بر هزینه های مسکن، اثراتی سوء گذاشت. طویل شدن صفوف نانوایی ها در محلات زیست مهاجرین و حضور پررنگ افغانستانی ها در متروها و وسایل نقلیه عمومی موجب خسته دلی برخی از ایرانی ها شده است.

اینها واقعیت هایی است که نباید انکار کرد. نباید با ایرانی، طلبکارانه سخن گفت. باید سپاسمند حوصله و پذیرایی ایرانی ها بود. ایرانی ها چندین دهه است که زیر تحریم امریکا و غرب هستند، از برخی کمبودها رنج می برند. اقتصاد ایران، متأثر از فشارهای خارجی و کمبود ظرفیت های داخلی مشکل دارد. خانواده های ایرانی از اثر فشارهای اقتصادی از وضعیت شان راضی نیستند. اقشار متوسط ایران، معمولا افراد بیکار در جمع خود دارند. با همه اینها، ایرانی ها وقتی با مهاجرین مواجه می شوند اگر سلام نکنند حتما جواب سلام افغانی ها را می دهند.

برخوردهای زشت با جامعه مهاجر، یک پدیده عام نیست و باید بپذیریم که اگر جنایتی در حق مهاجرین انجام می شود ربطی به مردم ایران ندارد. بچه لات ها و بزهکارهای جامعه ایران، همانگونه که مهاجرین را آزار می دهند، مزاحم نوامیس خودشان هم می شوند و جیب هموطنان خود را هم می زنند.

بنابراین، ضمن احترام و قدرشناسی از مردم ایران اسلامی باید پیام مردم ایران را به درستی درک و دریافت کنیم. حضور غیرقانونی در هیچ کشوری پذیرفتنی نیست. اگر امکان زیستن و زنده ماندن در افغانستان برای وطنداران فراهم نیست باید راههای حضور قانونمند در ایران یا هر کشور دیگر را جستجو کنند. اگر امکان زیست آبرومند برای شان در ایران فراهم نیست باید آبرومندانه به وطن خودشان مراجعت کنند. دولت ایران آشکارا و به تکرار اعلام کرده که مهاجرین غیرقانونی باید برگردند. از پیامهای مردم ایران هم واضحاً دریافت می شود که مهاجرین غیرقانونی را نمی پذیرند. هر کشوری و هر مردمی ظرفیتی دارد.

آنچه ما بعنوان اتباع افغانستانی می توانیم و حق داریم مطالبه کنیم این است که: با مهاجرین غیرقانونی افغانستانی برخورد انسانی و محترمانه شود تا آبرومندانه به وطن بازگردند. برای بازگشت مهاجرین تسهیلات لازم حمل و نقل و درمانگاه سر راهی و اسکان مرزی فراهم شود. به مهاجرین عودت کننده فرصت داده شود تا مسائل مالی خود شامل رهن منازل، دستمزد، بدهی ها و بستانکاری های شان را تکمیل کنند و بعد برگردند. به مهاجرین فرصت داده شود تا داوطلبانه برای بازگشت، ثبت نام کنند؛ در اینصورت تمامی اعضای خانواده یکجا باز می گردند و مجبور نمی شوند دوباره از مسیرهای قاچاق برای الحاق خانواده بازگردند. کاری به زنان و دختران و کودکان مهاجر نداشته باشند که اصلا انسانی و اسلامی نیست. اخراج جبری را بعد از روند بازگشت های داوطلبانه روی دست بگیرند آنهم با پرهیز از برخوردهای غیرانسانی.

اما حضور و زندگی مهاجرین قانونی که دارای اسناد مهاجرتی و پذیرش قانونی هستند، در هر کشوری مرسوم است. کما اینکه جمعیت مهاجر از ایران به سایر کشورهای جهان را حداکثر تا ده میلیون نفر تخمین می زنند.
همه مهاجرین و پناهندگان دارای حقوق انسانی هستند. در سایر کشورها طی پروسه های کوتاه مدت و میان مدت، سرنوشت مهاجرین از لحاظ اقامت و تابعیت مشخص می شود اما متاسفانه در ایران، سختگیری های تابعیتی باعث شده که جمع بزرگی از افراد با بیش از نیم قرن کار و زندگی در ایران یا حتی تولد در ایران، هنوز بعنوان اتباع بیگانه یاد می شوند که هیچ دورنمای روشنی از آینده خود و خانواده شان ندارند.

مخاطبان ایرانی که با کامنت های اعتراضی مبنی بر اخراج همه افغانستانی ها، خشم و اعتراض خود را نشان می دهند باید متوجه باشند که مهاجرت و پناهندگی، پدیده به رسمیت شناخته شده جهانی است و مهاجرستیزی در تمام دنیا محکوم است. بنابراین مهاجرین قانونی جزوی لاینفک از هر جامعه ای هستند و علایق و سلایق شخصی کسی نمی تواند و نباید علیه آنان به کار گرفته شود. در جریان جنگ 12 روزه علیه اسرائیل، مردم و جمهوری اسلامی ایران بیشترین ضربه را از همسایگان غربی و شمال و شمال غربی خود و عناصر خودفروخته خود خورد و در میان اتباع خارجی بیشترین همکاری را از مهاجرین افغانستانی دریافت کرد؛ اتهام جاسوسی به افغانستانی ها، ظالمانه است.

مهاجرین افغانستانی خدماتی به جامعه میزبان داشته اند که هرگز قابل کتمان نیست؛ همچنانکه خدماتی و محبت هایی از ایران و ایرانی دیده اند که هرگز قابل فراموشی نیست.
 
اداره خبرگزاری جمهور