کشته شدن مترجم پیشین ارتش امریکا در درگیری با پولیس ویرجینیا: روایتی از خشم، سرخوردگی و بحران مهاجرت

 

راننده، جمال ولی، ۳۶ ساله و مهاجر افغان، فوراً اعلام کرد که مسلح است و با فریاد و توهین از ارایه اسناد خودداری نمود. او سپس با کمره‌ای مشابه GoPro از صحنه فیلم‌برداری کرد و در نهایت به سوی مأموران شلیک نمود. در جریان تبادل آتش، دو مأمور پولیس از ناحیه دست زخمی شدند اما ولی با اصابت مرمی جان باخت.

 

ویدیوی ضبط‌شده توسط ولی و تصاویر دوربین‌های بدن مأموران نشان‌دهنده گفت‌وگوی پرتنش او با پولیس است. 

 

ولی در این مکالمه ادعا کرد که به‌عنوان مترجم برای ارتش امریکا در افغانستان کار کرده و در امریکا با تبعیض و بی‌عدالتی روبه‌رو شده است. 

 

او در لحظه‌ای از خشم گفت: «باید با طالبان می‌ماندم»، عبارتی که عمق نومیدی و سرخوردگی او را از زندگی در جامعه جدید بازتاب می‌دهد.

 

رئیس پولیس فرفکس در یک نشست خبری گفت که اقدام سریع یکی از مأموران از کشته شدن دو همکارش جلوگیری کرد. با این حال، این رویداد بار دیگر موضوع چگونگی برخورد پولیس با افرادی که در وضعیت روانی ناپایدار قرار دارند را به چالش کشیده است. 

 

فعالان حقوق مهاجران و کارشناسان باور دارند که این رویداد نتیجه غفلت سیستماتیک از صحت روانی مهاجران جنگ‌زده و ناکارآمدی برنامه‌های اسکان مجدد در امریکا است.

 

جمال ولی یکی از صدها مترجم و نیروی محلی افغان بود که پس از همکاری با ارتش امریکا در افغانستان، به امید زندگی بهتر به این کشور مهاجرت کرد. اما مانند بسیاری از همکاران پیشین نیروهای امریکایی، او با کمبود حمایت‌های روانی، اقتصادی و اجتماعی مواجه شد. این وضعیت، همراه با فشارهای فرهنگی و انزوای اجتماعی، به تشدید بحران‌های روانی در میان این گروه از مهاجران دامن زده است.

 

این رویداد موجی از واکنش‌ها را در میان جوامع مهاجر افغان و فعالان حقوق بشر برانگیخته است. برخی این حادثه را نشانه‌ای از ناکامی سیاست‌های اسکان مجدد مهاجران جنگ‌زده می‌دانند، در حالی که دیگران بر ضرورت آموزش مأموران پولیس برای مدیریت بحران‌های روانی تأکید دارند. گروه‌های مدافع حقوق مهاجران خواستار بازنگری در برنامه‌های حمایتی برای مترجمان و نیروهای محلی پیشین ارتش امریکا شده‌اند.

 

مرگ جمال ولی فراتر از یک درگیری پولیسی، روایتی از زخم‌های عمیق پساجنگ است. این رویداد نه‌تنها از روان رنجور یک مهاجر جنگ‌زده حکایت دارد، بلکه ناکامی نهادهای امریکایی در حمایت از کسانی را نشان می‌دهد که در جنگ‌های فراموش‌شده این کشور نقش داشته‌اند. این حادثه می‌تواند تلنگری برای بازاندیشی در سیاست‌های مهاجرتی و برنامه‌های صحت روانی در امریکا باشد.

 

خبرگزاری جمهور- امور بین الملل