به گزارش
خبرگزاری جمهور، شرلی بنارد، همسر زلمی خلیلزاد، نماینده پیشین امریکا در امور افغانستان، در مقالهای که در روزنامه نشنل اینترست منتشر شد، با نگاهی غیرواقعی به وضعیت کنونی افغانستان، مدعی شده که پناهندگان نباید از بازگشت به این کشور هراس داشته باشند.
او که به گفته خودش ماه گذشته به کابل سفر کرده، ادعا کرده که زنان در بازارها دکانداری میکنند، در رستورانتها کار میکنند و حتی با کراچی در خیابانها میوهفروشی میکنند.
این تصویر خوشبینانه بنارد از وضعیت زنان در حالی ارائه شده که گزارشهای معتبر بینالمللی، از جمله سازمان ملل، از محدودیتهای شدید طالبان بر حقوق زنان، از جمله ممنوعیت تحصیل، کار و حضور در فضاهای عمومی خبر میدهند.
بنارد در این مقاله، دیدگاه کریستی نوم، وزیر امنیت داخلی ایالات متحده، را به چالش کشیده و مدعی شده که انکار فعالیت زنان در افغانستان تصویری نادرست از این کشور ارائه میدهد.
اما این ادعاها با واقعیتهای مستندشده در تضاد است. فعالان حقوق بشر، مانند نازیلا جمشیدی، اظهارات بنارد را «توهمآمیز» خوانده و تأکید کردهاند که او از واقعیتهای تلخ زندگی زنان تحت حاکمیت طالبان بیاطلاع است.
گزارشها نشان میدهند که زنان افغان برای ابتداییترین حقوق خود، مانند آموزش و کار، با سرکوب سیستماتیک مواجهاند و حتی اعتراضات مسالمتآمیز آنها با خشونت پاسخ داده شده است.
بنارد همچنین با اشاره به مصونیت چهرههایی مانند حامد کرزی و عبدالله عبدالله، مدعی امنیت در افغانستان شده و گفته است که طالبان به دنبال مشروعیت بینالمللی است.
این ادعا در حالی مطرح میشود که سازمان ملل صراحتاً اعلام کرده که افغانستان آماده پذیرش مهاجران بازگشتی نیست و شرایط امنیتی و اقتصادی این کشور همچنان شکننده است.
منتقدان استدلال میکنند که اشاره بنارد به مصونیت چند چهره سیاسی شناختهشده نمیتواند نمایانگر وضعیت عمومی مردم، بهویژه زنان و اقلیتها، باشد که روزانه با تهدید و محدودیت مواجهاند.
او در ادامه خواستار کاهش تحریمهای بینالمللی علیه افغانستان شده و ادعا کرده که این اقدام به اقتصاد این کشور «فرصت نفس کشیدن» میدهد. اما این پیشنهاد بدون توجه به نقض گسترده حقوق بشر توسط طالبان، از جمله سرکوب آزادی بیان و کشتار هدفمند مخالفان، غیرمسئولانه به نظر میرسد.
فعالان حقوق بشر هشدار دادهاند که کاهش تحریمها بدون تضمین بهبود وضعیت حقوق بشر ممکن است به تقویت حاکمیت طالبان منجر شود، بدون آنکه کمکی به مردم عادی کند.
اظهارات بنارد با واکنشهای تند فعالان و نهادهای حقوق بشری مواجه شده است. نازیلا جمشیدی، فعال حقوق زنان، در پستی در شبکه X این سخنان را «بیارتباط با واقعیت» توصیف کرده و گفته که بنارد یا از شرایط واقعی افغانستان بیاطلاع است یا به عمد تصویری تحریفشده ارائه میدهد.
این اظهارات همچنین در تضاد با گزارشهای میدانی است که از ادامه سرکوب زنان، محدودیتهای شدید اجتماعی و نبود امنیت برای اقشار آسیبپذیر حکایت دارند.
در نهایت، ادعاهای بنارد نهتنها با واقعیتهای مستندشده از وضعیت افغانستان همخوانی ندارد، بلکه به نظر میرسد تلاشی برای تطهیر چهره طالبان باشد که با انتقاد گسترده مواجه شده است.